Jakiś czas temu rozpoczęliśmy cykl artykułów o mowie ciała lokalnych VIP-ów. W tym wydaniu znany z telewizji trener mowy ciała Seweryn Maurycy, który gościł w redakcji Kuriera, opisuje gestykulację burmistrza Iławy Dawida Kopaczewskiego.

Aparycja ma potwierdzać obraz nowoczesnego burmistrza. Widać to po oprawkach okularów, garniturze i fajnym krawacie. Mimika jest stonowana. Błękitne oczy potwierdzają otwartość, natomiast broda jest elementem stylizującym, a blond włosy będą dodawały młodzieńczości wizerunkowi włodarza. Pozycja, którą przyjmuje, świadczy o tym, że ma mieć tendencje do otwartej komunikacji. Pochyla się, czyli wychodzi do osoby. Podejrzewam, że gestykulacja odbywa się na przestrzeni dłoni.

Taką gestykulację
burmistrz będzie stosował wówczas, kiedy wyrażać będzie brak aprobaty dla osoby, która w danym momencie przemawia.
To klasyczny gest w komunikacji, który oznacza krytyczne nastawienie.

Tu widzimy młodzieńczą wersję uśmiechu, który w literaturze nazywany jest uśmiechem górną szczęką. Burmistrz ma budzić sympatię. Co więcej, jest zadowolony, o czym świadczą rozszerzone źrenice.
Garnitur ma świadczyć o elegancji. Ma być widać opanowanie, stonowanie a jednocześnie mimicznie nowoczesność i deklarowane pozytywne nastawienie.

Burmistrz tu zastosował
„Gest Kaczyńskiego”.
Osoby opanowanej, spokojnej, ułożonej. Wizerunek został jednak popsuty. Mikrofon źle ustawiony, bo zasłania usta.

Panowie na zdjęciu podchodzą do siebie bardzo
partnersko. Widać to po podaniu dłoni na równi.
Sylwetka burmistrza sygnalizuje, że jest
bardziej pozytywnie nastawiony do starosty
aniżeli starosta Bartosz Bielawski do niego.
Mimo że starosta mocniej się uśmiecha, to
tylko maska, którą przyjął. Ułożenie głowy
burmistrza działa w stronę otwartości. Za to
starosta jest bardziej dystyngowany, opanowany.
Układ głowy Bielawskiego symbolizuje deklarację
partnerstwa, ale nie przyjaźń. Ważnym elementem,
czego nie widać: czy nastąpiło potrząśnięcie dłoni.
Jeśli tak, to symbolizowało ono nić sympatii.
Jeśli nie – zwykły oficjalny układ.

Pozycja burmistrza i notowanie
świadczy o aktywnym słuchaniu.
Gdyby patrzył w teczkę z dokumentami,
dawałby sygnał, że nie słucha odbiorcy.
Ale tu widać, że notuje, ma aktywną postawę.
Dodatkowo przechylenie głowy, nastawianie ucha
potwierdza, że słucha. Jednocześnie wyraźnie
dystansuje się od pani siedzącej po lewej stronie
(była skarbnik miasta), która kompletnie nie
zwraca uwagi na słowa osoby przemawiającej.

Tu mamy
„gest przejęcia”,
który jednocześnie
jest silnym gestem
krytycznym.

Burmistrz przez kontakt wzrokowy pokazuje, że komunikuje się z mówcą. Widać kulturę i to, że chce pokazać „słucham cię”. Przypuszczalnie jest zmęczony, o czym świadczą podkrążone oczy.